Friendly fire, bommen van bevriende landen, maken alleen al in Rotterdam 884 slachtoffers. Ongeveer evenveel als door het Duitse bombardement in 1940.
Algemeen bekend is dat het centrum van Rotterdam op 14 mei 1940 door de Duitsers is weggebombardeerd. Daarbij vielen ongeveer 850 doden. Minder bekend is, dat daarbuiten de havens en werven van wereldklasse vrijwel intact in Duitse handen vielen en werden ingezet ten behoeve van de Duitse oorlogsvoering. Met als gevolg dat de geallieerden het Rotterdamse havengebied als militair doelwit zagen.
Het geknal van de luchtafweer, het gedaver van de overvliegende bommenwerpers en het gedreun van bomexplosies joegen de bevolking steeds weer de stuipen op het lijf. Meer dan 120 geallieerde bombardementen hadden in totaal eveneens zo'n 850 doden en vele gewonden en daklozen tot gevolg.
Het bombardement van 31 maart 1943 is de meest dramatische uit die reeks. Op die stormachtige dag wilden Amerikaanse bommenwerpers de werf van Wilton-Feijenoord bombarderen. Maar vanwege de weersomstandigheden werden de doelen gewijzigd en raakten de bommen op drift. Ze kwamen allesverwoestend in de woonwijk Bospolder/Tussendijken terecht. Er vielen ruim 400 doden. De Duitse propaganda sprak van een terreuraanval op Rotterdam. Na de oorlog werden de gebeurtenissen weggemoffeld uit de publiciteit.
Pas vijftig jaar later werd een monument onthuld dat aan deze noodlottige gebeurtenis herinnert. De werkgroep'Het Vergeten Bombardement'* nam hiertoe het initiatief. Het gelijknamige monument omvat de cijfers 1943 en is ontworpen door de Rotterdamse kunstenaar Matthieu Ficheroux. Het is geplaatst in het Gijzingplantsoen in de Rotterdamse deelgemeente Delfshaven.
