Na de Eerste Wereldoorlog, keert de rust in Europa niet terug. Er heerst politieke chaos in Duitsland en in 1933 grijpen de nationaalsocialisten onder aanvoering van Adolf Hitler de macht.
In augustus kondigt Nederland een algehele mobilisatie af. Bijna 300.000 soldaten worden opgeroepen. In september valt Duitsland Polen binnen en daaropvolgend verklaren Frankrijk en Engeland de oorlog aan Duitsland.
Vroeg in de middag van 14 mei wordt Rotterdam gebombardeerd. 54 Duitse Heinkels laten 1.300 bommen vallen. In 13 minuten is het historische stadshart weggevaagd. Dagenlang woedt een allesverzengende vuurzee.
Het is oorlog. Joden, communisten, homofielen, zigeuners en al die anderen voor wie in het DerdeRijk van Hitler geen plaats is, ervaren spoedig de gevolgen van de bezetting.
Op 30 juli moeten de eerste 2.000 Rotterdamse joden zich melden bij Loods 24, een houten barak aan de Entrepothaven. Van hieruit voert de bezetter ze naar kamp Westerbork, een tussenstop op weg naar de Duitse vernietigingskampen.
Friendly fire, bommen van bevriende landen, maken alleen al in Rotterdam 884 slachtoffers. Ongeveer evenveel als door het Duitse bombardement in 1940.
Nederland roept uit tot een spoorwegstaking, zodat er geen verse Duitse troepen ons land in kunnen. Maar dit betekent ook geen aanvoer van voedsel en brandstof. De bevolking lijdt grote honger en kou tijdens de strenge winter.
Hitler pleegt op 30 april zelfmoord en Duitsland capituleert op 2 mei. Op 8 mei is het eindelijk zo ver, de Canadezen bereiken de Coolsingel. Rotterdam is bevrijd! Dagenlang vieren de Rotterdammers feest.
Nederland staat voor de zware opgave het gehavende land weer op te bouwen. De gezagsverhoudingen moeten worden hersteld en de tekorten aan voedsel en brandstoffen zijn nog lange tijd ernstig.
